چه آنجا که می‌گوید: در سال 1994، ما – جمهوریخواهان – هم در سنا و هم در کنگره اکثریت را در دست گرفتیم تا دولت را عوض کنیم. در عوض دولت ما را عوض کرد. ما شروع کردیم به جا انداختن این امر که قدرت فراتر از قانون است. و چه آنجا که صراحتا می‌گوید: در انتخابات میاندوره‌ای در سال 2006 جمهوریخواهان از آن جهت شکست خوردند که راهشان را گم کردند. آنها فقط به فکر پول بودند.
مک‌کین در ذهن آمریکایی‌ها حک شده است. مک‌کین آنقدر تند و تیز است که به هر کسی شلیک کند. او ممکن است توپ انتقاداتش را حتی روی گرای اردوی جمهوریخواهان تنظیم کرده و شلیک کند. این ویژگی باعث شده تا مک‌کین یکی از شانس‌های ریاست‌جمهوری سال 2008 در اردوی جمهوریخواهان محسوب شود.
البته تکروی وی می‌تواند مانعی برای پیروزی اش باشد. به هر حال نتایج نسبتا خوبی که مک‌کین تا بدین جا کسب کرده بسیار غیرمنتظره بوده است. 25سال پیش مک‌کین به‌عنوان یک کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا در ایالت آریزونا کاندیدای راهیابی به مجلس نمایندگان آمریکا شد.
او یک رزومه رؤیایی از نظر آمریکایی‌ها در دست داشت؛ او نه تنها فرزند یک آدمیرال معروف نیروی دریایی بود بلکه در جنگ ویتنام مسئول ناوبری شناورهای آمریکایی نیز بود. وی در سال 1967 در جنگ ویتنام زخمی شد و به مدت پنج سال و نیم در زندانی در هانوی اسیر بود.
زمانی‌که آزاد شد و به آمریکا بازگشت موهایش سفید شده بود و زخم‌هایی آزارش می‌دادند که هنوز هم آثارشان باقی است. البته زخم‌ها و از دست دادن عمرش تنها ضررهایی نبودند که او به خاطر جنگ متحمل شد.
کارول شپ همسرش و مادر نخستین دخترش سیدنی نیز در خلال سال‌های زندان از مک‌کین جدا شد. اما با تمام این احوالات مک‌کین در کمتر از یک‌دهه بعد توانست با کمک گرفتن از خوش مشربی اش در انتخابات ایالت فینیکس پیروز شود و یکی از صندلی‌های کنگره را از آن خود کند.
اما سؤال اینجاست که چرا مک‌کین در فینیکس پیروز شد؟ او حتی یک سال هم در فینیکس زندگی نکرده بود. به‌علاوه میان فینیکس و آریزونا هیچ وجه شباهتی وجود ندارد.
مک‌کین با کمک گرفتن از همان خلق و خوی شوخ و بامزه اش این‌طور پاسخ داد که: من 22سال از عمرم را در نیروی دریایی گذراندم، پدرم هم در نیروی دریایی بود و پدربزرگم هم همین‌طور. ما به این خاطر که در خدمت نیروی دریایی بودیم همیشه در حال حرکت از اینجا به آنجا بودیم. خیلی دوست داشتم مثل همه شما این امکان را می‌داشتم که در یکی از بهترین محله‌های اریزونا سکونت می‌کردم. اما مجبور بودم به کارهای دیگری برسم. اگر بخواهم حقیقت را بگویم باید عرض کنم زمانی‌که به این مسئله فکر می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که جایی که من بیشتر سال‌های عمرم را در آنجا گذراندم زندان هیلتون در هانوی ویتنام بود.
مخاطبان مک‌کین پس از این جواب مدتی ساکت نشستند سپس با صدای بلند شروع به کف‌زدن کردند. مک‌کین انتخابات فینیکس را برد و دو دوره پیاپی در کنگره حضور داشت.
پس از آن در سال 1986 در انتخابات سنا آمریکا از ایالت آریزونا شرکت کرد، توانایی در عملکرد خوب آن‌هم در شرایط بد، یکی از ویژگی‌های برجسته مک‌کین در نظر افکار عمومی آمریکاست.
از سال 1973 زمانی‌که او بار دیگر پا به آمریکا گذاشت حتی یک بار هم در دعوا و ستیزه‌هایی که درخصوص جنگ ویتنام در آمریکا به وجود آمده بود دخالت نکرد.
روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: در سال 1994 مک‌کین به همراه جان کری که بعدها سناتور دمکرات کنگره شد از سوی بیل کلینتون به دفتر ریاست‌جمهوری در کاخ سفید دعوت شدند.
کلینتون قصد داشت با آنها درباره عادی‌سازی روابط آمریکا با ویتنام مشورت کند. آنچه مدیر برنامه‌های مک‌کین به یاد می‌آورد این است که مک‌کین در آن جلسه کمتر از یک دقیقه صحبت کرد.
مک‌کین در آن جلسه گفت: مهم نیست چه کسانی با جنگ موافق بوده‌اند و چه مخالف، باید به جلو رفت. کلینتون نگاهی به مک‌کین انداخت و گفت: شما مرد عجیبی هستید.
البته باید به این نکته توجه داشت که برای مردی با خصوصیات مک‌کین، که بسیار صریح الهجه است، موفقیت و شکست‌هایش در مبارزات انتخاباتی بستگی مستقیمی با موضع سیاسی اش دارد.
اگرچه مک‌کین اکنون مرد شماره یک جمهوریخواهان در مبارزات انتخاباتی است اما در عین حال در برخی از حوزه‌های انتخابی ناامید‌کننده ظاهر شده است.
او زمانی‌که گفته بود: من در تمام طول 24سالی که در انتخابات مختلف شرکت کردم، یک محافظه کار بوده‌ام. چه از لحاظ مالی، چه از لحاظ اجتماعی و چه از لحاظ نظامی‌گری، من یک محافظه کار هستم.
مطمئنا مک‌کین یک محافظه کار حامی نظامی گری است. موضع وی درخصوص سقط جنین نیز یک موضع بسیار جدی در نفی آن است. همچنین او مخالف سرسخت مخارج بیش از اندازه دولت فدرال آمریکاست. اینها همه مواضعی است که محافظه‌کاران بر آن پا می‌فشارند.
برخی بر این گمان بودند که این مواضع مک‌کین لزوما به این معنا نیست که او در اردوی جمهوریخواهان به پیروزی خواهد رسید زیرا او از جمله جمهوریخواهانی بود که در برابر طرح کاهش مالیات‌ها که از سوی جورج بوش ارائه شد ایستاد.
او همچنین در مقاطع گوناگون، انتقادات صریحی از سیاست‌های جورج بوش داشت. حتما انتقادات صریح مک‌کین را درخصوص طرح بازجویی زندانیان گوآنتانامو آن‌هم بدون طرح اتهام به یاد دارید.
البته در برخی موارد هم مک‌کین به دفاع از سیاست‌های بوش پرداخت. وی درخصوص اشغال عراق همواره موضع حمایتی خود را حفظ کرده است. مک‌کین به حدی درخصوص عراق بر موضع حمایتی خود اصرار می‌ورزد که برخی کارشناسان معتقدند که ممکن است همین مسئله موجب شود که از ریاست‌جمهوری آمریکا باز بماند.
سناتور مک‌کین معتقد است حمله به عراق تصمیمی درست بود. او همچنین معتقد است که نه تنها نباید از تعداد سربازان آمریکا در عراق کاست بلکه باید بر تعداد تفنگداران آمریکایی در عراق افزود.
با توجه به حساسیت مردم آمریکا درخصوص جنگ عراق، موضع مک‌کین در عراق ممکن است موجب شکست تدریجی وی در مبارزات انتخاباتی آمریکا شود.
با نگاهی دقیق‌تر به موضع مک‌کین درخصوص عراق می‌توان به نوعی سخنان و توجیهاتی را که بوش درخصوص سیاست‌های جنگ طلبانه اش در عراق بر زبان می‌آورد، دید.
مک‌کین می‌گوید: من آرزوهایی برای ریاست‌جمهوری آمریکا دارم. وقتی آرزوهای من به مرحله عمل می‌رسند یک چیز از همه آنها بالاتر قرار می‌گیرد و آن امنیت ملی آمریکاست. و در این نقطه باید کاری که درست است را انجام دهم. حتی اگر برایم هزینه‌ای به اندازه از دست دادن تمامی سابقه سیاسی‌ام داشته باشد.
این حرف‌ها را پیش‌تر نشنیده اید؟ شاید از زبان جورج بوش؟ در هر صورت این حرف‌ها، حرف‌های جان‌مک‌کین جمهوریخواه است.
